dinsdag 16 september 2014

Kumasi en de weg er naartoe

Het was een intensieve dag. We zijn vandaag van Accra naar Kumasi gereisd. 250 kilometer, maar de infrastructuur is zodanig dat we ruim 5 uur onderweg zijn geweest. We hebben nog extra vertraging opgelopen door een wegversperring als gevolg van een gigantisch verkeersongeluk, waar zeker zeven   vrachtwagens bij betrokken waren. De term slagveld was op de situatie zeker op van toepassing. Twee vrachtwagens lagen ondersteboven in de berm en de anderen lagen in puin, de lading was overal en nergens terecht gekomen. Oorzaak was waarschijnlijk dat een aantal vrachtwagen behoorlijk te zwaar beladen zijn geweest.
Het viel ons op dat de wegen er niet beter op worden. Sommige stukken van de weg zijn nog niet eens klaar, terwijl verderop de weg al weer aan onderhoud toe is. Jammer.

Theo is met ons meegereden naar Kumasi. Dat geeft veel gelegenheid om bij te praten. De uitspraak van Theo die me voorlopig bij zal blijven: At the end of the day I bring you were you want to be. Voor vandaag klopt dat, maar hij bedoelt er meer mee. Eigenlijk wil hij ermee zeggen dat wij als Europeanen wellicht wat meer geduld moeten hebben....
Een soort bewijs van de stelling leverde hij bij het bezoek aan een van de SDA (zevende dag adventisten) scholen in Kumasi. Er staat daar al enige tijd een soja melk machine van Bebo, bedoeld om de kinderen van die school van een soja maaltijd te voorzien. Wij hadden er eigenlijk niks meer van verwacht, maar ineens bleek dat Theo in staat was gebleken om met de nieuwe directrice van de school en het hoofd van de catering de zaak toch aan de gang te kunnen krijgen. Eigenlijk is het wachten nog op de toestemming van het bestuur van de school en de FDA. Niet onbelangrijk, maar toch. Hieronder Theo, de directrice en het hoofd catering.

Na het bezoek aan de SDA school zijn we naar het bedrijf van George Anku, area-manager in Kumasi, gegaan. Ik heb George leren kennen als een bijzonder gedreven en enthousiast veterinair. Overduidelijk is dat hij heel veel plezier heeft in zijn werk. Een inspirerende man. Zijn kredietnemers zijn boeren. Zelf exploiteert hij broedmachines.
Hieronder een foto van de winkel van George. Een kleine, maar efficient ingerichte ruimte. Groter hoeft niet, aldus George, het werk moet namelijk buiten plaatsvinden.




De dag zit erop. Ik heb net chicken and fried rice gegeten. Dat ga ik de komende dagen vast nog vaker eten, maar nu ga ik eerst slapen!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten